jueves, 18 de junio de 2015

Dushanbe

Uueeeeeeee....! al unisono...es lo primero que nos a salido desde lo mas hondo a todos los ocupantes del avion cuando hemos brincado en el patatal llamado pista de aterrizaje, un eterno momento que he aprovechado para pensar, entre otras cosas..., que finalmente y despues de 25 horas he llegado a la capital de Tayikistan.

Se dice que Dushanbe fue un pequeno poblado hasta hace ocho decadas, en 1928 la localidad formada por tres poblados se convirtio en capital de la republica Socialista Sovietica de Tayikistan.
Los sovieticos convirtieron el area en un importante centro de produccion de algodon y seda, en los ultimos tiempos a ello se han unido la produccion de maquinaria, objetos de cuero.... sin olvidar que hoy en dia el trafico de drogas ha adquirido un peso creciente en la economia local.
El primer tramo del viaje que tengo pensado ciclar es desde Dushanbe hasta Khorog, capital de los Pamires, unos 600 kilometros que por lo que me dicen nadie los hace dando pedales (sera la calor...) y es que para nada se anima uno a salir con la bici viendo el termometro a 41 grados....be and drink water my friend....por lo que hoy y manana me quedare merodeando por la zona, despues veremos a ver que onda....
Datos de un largo dia:
* Gernika-Dushanbe 25 horas
* calorcito, 41 grados
* Maneta derecha rota en el transcurso del viaje (parece que soportara los primeros compases..)
* Primera impresion con los locales: se rien y despues hacen lo que quieren, es lo que haria yo en su lugar si me hablan en un idioma en el que las letras parecen que estan escritas a la inversa...ФЫЧИЬБШЦЯ
* una hora para escribir este post, 15 min. para descubrir como se pasa de escritura cirilica a la normal y 5 para entender que no existe la barra encima de la n.
Primeras visiones....

Para seguir leyendo:















9 comentarios:

  1. ba ez pentsa, Gernika-Dushanbe ero Gernika Mutriku, traiektu antzeko paresido... Cirilico, zeu ze zu zeu cirilico!! abriga ondo gero e??

    ResponderEliminar
  2. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  3. Kaixo Eneko! Estamos en la casa de la super warmshower de Dushanbe y todo el mundo nos dice que pasaste por aquí hace nada y que trajiste un queso riquísimo!! Que pena no habernos visto. Bueno, salimos mañana, a ver si te alcanzamos! ;)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Kaixooo!! Muchas gracias por escribir! Estoy en Murgab,si puedo te escribo mas tarde,besarkada bat!

      Eliminar
  4. Bazen behin...

    Bazen behin Morga izeneko herri txiki batean, botere bereziak zituen hile luzedun azti zahar eta jakintsu bat. Inguruko herri batetatik oinez zihoan batean, bi anai gazte aurkitu zituen, beraien artean burrukan zebiltzalarik. Hauen arteko liskarrari amaiera emateko ahaleginean, beraiengana hurbildu zen.

    Iskanbila, bi anaien artean erabiltzeko, bizikleta bakar bat zeukatelako sortu zen. Anaia nagusiak, ez zion txikiari txirrindula zaharrean paseatzeko aukerarik eman nahi eta bere indarra erabiltzen zuen, bere nahia bete arazteko. Azti zaharrak, zorrozatasunez jantzitako ahots batekin, bazuela beraientzako bizikleta berri, disdiratsu eta magiko bat esan zien. Bizikletak, gurpilak ematen zuen buelta bakoitzeko, beronen jabea, pixka bat jakitunago egiten omen zuen.

    Anaia nagusiak, bere nagusitasuna legetzat harturik, bizikleta berarentzat izango zela erabaki zuen. Buruz behera jarri zuen, gurpilak goikaldean geratzen zirelarik eta agureak zihoena egia zen baieztatzeko, gurpilari bira bat eman zihon. Bapatean, herriak zenbat biztanle zituen zehazki zekiela konturatu zen. Ordurarte inoiz, horretan pentsatu ere egin ez zuen arren, datu hori, burmuinean hiltzaturik nabaritzen zuen. Bigarren buelta bat eman zion gurpilari eta oraingoan, Afrikako zuhaitzik zaharrena zein zen zekiela ikusi zuen. Jakituria egarriz eta agureari eskerrak ere eman gabe, bizikleta etxera eraman, gurpilak gora begira zituela jarri zuen eta etengabe bueltak ematen hasi zitzaion.

    Anaia txikiak, bizikleta magikoa erabili ezinaren tristura itotzeko, lurrean botata zegoen bizikleta zaharra hartu eta pedalak emateari ekin zion. Norabide zehatzik gabe, bizikletak eta barne nahiak eramaten zuen tokietara bidaiatzen hasi zen. Urrutiko lurretaraino iritsi zen eta pedalak ematen jarraitu zuen. Desertuak, mendiak eta hiriak zeharkatu zituen. Lagun berriak ezagutu zituen bidean. Batzuetan berarekin bidaiaren zati bat konpartitzen zuten lagunak. Beste batzuetan jana, edana edo ohe goxo bat eskeintzen ziotenak. Itxasoak ikusi zituen... ibaiak... basoak... eta sei hilabete egin zituenean, betiko izar berdinak, toki ezberdin batetatik begiratzen zituen gau batean, etxera itzultzeko nahia piztu zitzaion. Eta etxerako bidea hartu zuen.

    Etxera iritsi zenean, gela batetako bazter batean, anaia nagusia aurkitu zuen, bizikletaren gurpilari birak ematen eta beregana hurbildu zen. Anaia nagusiak, ikusi zuenean, egiten ari zena utzi eta bere jakituria berriaren erakustaldi bat eskeini nahi izan zion. Afrikako animalien izenaz mintzatzen hasi zitzaion baina anaia txikiak, berauekin izan zituen bizipenak kontatu zizkion, distira eta abentura begietan irakurtzen zitzaiolarik. Anaia nagusiak orduan, txinako herritarren oiturak azaltzeari ekin zion eta anaia txikiak, bertan izan zeneko gogoeta zoragarriak ekarri zituen elkarrizketara. Nagusiak, Nepaleko mendien altueren datuak eman zituen eta txikiak, berauen oinetan zegoenean sentitu zuen handitasuna azaldu zuen. Nagusiak olatuen joan etorriaren zergaitiaz hitzegin eta txikiak kostaldeko amildegietan talka egiten zuteneko trumoi hotsa eta txipristinek aurpegian ematen zuten sentsazioa azaldu zituen. Nagusiak bizikleta magikoa zuenetik, ikusi ez zituen izarren nondik norakoak azaldu nahi izan zituen, baina txikiak, begietara begiratu zion eta negar egin zuen. Bien artean, eserlekua behean eta gurpilak goian zituen bizikleta magikoa hartu zuten eta buelta eman zioten.

    Morgako azti zaharrak, orain munduan barrena pedalak emanez bidaiatzen dutela kontatzen du eta gurpilak ematen duen buelta bakoitzeko, pixka bat jakintsuago direla.

    Ondo jarraittu mister!

    ResponderEliminar
  5. Eskerrik asko lagun! Benetan histori a politte....pentseu erain eitten dabena.

    ResponderEliminar
  6. Eskerrik asko zuen animoak bidaltziarren!

    ResponderEliminar

Aqui esta para enviar un comentario